Curaçao 2007


Na een vlucht van 10 uur landden we 16.00 uur (22.00 uur Nederlandse tijd). Goede vlucht, geen vertraging en de tijd ging lekker vlot. Ook de douane en het ophalen van de koffers verliep soepel. Eenmaal buiten hadden we even het genoegen om te genieten van het lekker zonnetje de beroemde ‘strelende’ oostenwind. De heer Welvaart kwam ons helaas verlossen van dit vervelende moment …


Meneer Welvaart vertelde veel over zijn eiland, school en leven. Direct kregen we de indruk dat we ons geen betere gastheer konden wensen. Zijn gastvrije en vriendelijke houding brachten ons naar een vrijstaande woning met zwembad. Wederom een welkome verrassing, waar we volop van genoten en tot rust kwamen. 


Tijdens ons verblijf werd er ook Koninginnedag gevierd. In Grote Berg, waar wij logeren, was er niets van te merken. Dit werd anders wanneer we over de Koningin Julianabrug Willemstad in reden. Overal auto’s. De heer Welvaart wist een plaats te vinden in de wijk Scharloo aan de Punda kant. Na tien minuten lopen kwamen we de eerste kraampjes al tegen. Veel mensen waren in het oranje gehuld. Een vreemd gezicht zo in een ander land. De sfeer was fantastisch. Zeker in de vele straten en pleintjes. De drukte had veel weg van de Amsterdamse gezelligheid, dat een kleine 8.000 km verderop tegen het einde aan liep. Het grote verschil is natuurlijk de gekleurde huizen en natuurlijk de oostenwind.


Achter het huis van de familie Welvaart begonnen we met de wandeling door een Mondi (eigenlijk een klein bos of een hoog gewas). Mondi’s zijn verspreidt over grote delen van Curaçao. In deze Mondi vind je een grote variëteit planten, struiken, cactussen, hagedissen, leguanen en andere dieren. Harold leidde ons door deze bijzondere Mondi en vertelde veel over alles wat we tegen kwamen.


Dit gebied was vroeger een plantage, Fort Beekenburg. Zeer lange tijd is er niets aan deze grond gedaan. Mondi’s ontstaan dus vanzelf op Curaçao. Via een pad naar de noordkant van het eiland passeerde we de Caracasbaai, beter bekend als de Plasticbaai (door het vele plastic dat hier vanuit zee aangespoelt). Het landschap veranderde in een bonte verzameling cactussen. De monding naar de zee gaf een schitterend beeld van brekende golven en eeuwenoude koraalrotsen. 


We vervolgden onze tocht naar het uiteindelijke punt van deze trip: de spuit! De zee drukt met een enorme kracht water tegen de rotsen aan. Dit water heeft een gat geslagen in een ondergrondse ruimte. Hierdoor schiet het water door dit gat naar buiten en spuit meters hoog. Heel bijzonder en tevens een heerlijke douche. 


Woensdag gingen we een bezoek brengen aan Kolegio Annie Koenraadl. Het ligt in de wijk Tera Kórá. Op school hebben allen een uniform: blauwe broek of rok met wit shirt. We komen eerst in het kantoor van de heer Welvaart. Daar is airco. Lekker. We krijgen een rondleiding langs alle klassen. We spreken leerkrachten en leerlingen. Het valt ons op dat de leerlingen niet gewend zijn aan dit soort bezoekjes. Ze zijn wat verlegen en niet zo bedreven in het spreken in het Nederlands. 


In de eerste drie groepen wordt nog veel Papiamento gesproken. In latere leerjaren wordt het Nederlands steeds belangrijker. Het meubilair is uit Nederland. Er is wel een speciale instructietafel die ons heel handig lijkt. Het is een halve cirkel waar kinderen makkelijk aan kunnen zitten. De leerkracht zit in het midden. Dit meubel komt uit Amerika.


Terug in het kantoor van de heer Welvaart laten we via www.youtube.com zien wat daar allemaal mogelijk is. Ook zetten we ons verslag via de stick op de computer. Tussen de middag eten we crackers en appelsap. We hebben even de gelegenheid om wat e-mails naar huis te sturen in de computerkamer die tevens dienst doet als personeelskamer. Opvallend is dat de heer Welvaart een klok op de muur heeft staan met de Nederlandse tijd. Na het eten vergaderen we samen met de twee juffen die het project vormgeven. Het zijn Nani en Niëlca. We hebben elkaars e-mailadressen uitgewisseld.


De noordkust is ruig en bestaat alleen uit koraal rotsen die continue door de ruige zee worden “aangevallen”. Hier zijn verschillende Boka’s. Dit zijn inhammen in de kustlijn waar het water naar binnen stroomt. Een prachtig natuurverschijnsel, waar de krachtige zee laat zien hoe sterk ze is. We deden verschillende Boka’s aan: Boka Kalki (kalk), Boka Talba (een soort grot), een natuurlijke brug, enz. De meest spectaculaire was de Boka Pistol. Hierboven te zien.


In Willemstad hebben we het slavenmuseum Kura Hulanda bezocht. Het museum laat zien hoe vroeger de slavenhandel werd bedreven. Mensen uit Afrika werden als dieren behandeld. Eigenlijk minder: als handel. Heel veel bloed is er vergoten. En velen overleefden de bootreis niet die tientallen weken duurde, in zittende en gebukte houding. In het museum stonden twee mooie uitspraken die de mensen ook werkelijk waarmaken:
“Laat het verleden je vandaag niet in zijn greep houden”
“In de tuin van je geest: woede wieden vrede zaaien”.


Op zaterdag vertrokken we laat, in de hete zon, aan de beklimming van de Christoffelberg.  Het was een tocht van één uur heen en één uur terug. Tussen de cactussen en andere bijzondere vegetatie. Heel bijzonder was het moment dat er een hert zo de weg overstak. Hij bleef in de Mondi staan en liet zich zowaar fotograferen! Er waren veel mooie uitkijkpunten, waaronder een kopermijn en oude slavenhuizen.


Zondag gingen snorkelen. Het koraal is schitterend. Mooi gevormde en soms ook hele grote hersenkoralen (diameter van meer dan een meter) en ook andere soorten die je beter niet aan kunt raken, omdat ze dan een vervelende irritatie op de huid veroorzaken. Ik denk dat we bij elkaar zo’n drie uur met elkaar gesnorkeld hadden. Af en toe voelde je weer de Piri-pirivis die weer even in je vel hapte, maar dat mocht de pret niet drukken.


Vanochtend zijn we zeer vroeg naar de school van de heer Welvaart gegaan om een typisch Curaçaose gewoonte op school mee te maken: de weekopening. Elke week (gebroken weken uitgezonderd) op de maandag wordt er traditiegetrouw begonnen met het zingen van het volkslied, gevolgd door een aantal mededelingen die het schoolhoofd (de heer Welvaart) aan alle leerlingen van de school meedeelt. Een pracht gezicht: 460 leerlingen, 16 leerkrachten en een giga geluidsinstallatie. Helaas was de leerkracht die deze weekopening zou verzorgen ziek. Meneer Welvaart improviseerde het stuk een beetje. Verschillende zaken passeerden de revue, waaronder:


Na het bezoek aan de school konden we nog even genieten van het strand.


Meneer Welvaart kwam ons ophalen voor het vertrek. Om even over 17.30 uur vertrokken we met het vliegtuig naar Nederland. Helaas!