Wat er overblijft is een kern (zeg maar 'pit') zo groot als de Aarde, die bestaat uit atomen die verschrikkelijk in elkaar zijn gedrukt.
Je moet je een atoom voorstellen als een bijna leeg bolletje. Bij een atoom van waterstof heb je in het midden een kern en daarom heen draait een elektrisch deeltje. Dat draait zo hard, dat het lijkt alsof de kern in een bolletje zit. Tussen de kern en het bolletje zit niet veel. Stel je voor dat de kern van het atoom zo groot is als een kersepit, dan is het 'atoombolletje' een bol van wel een kilometer groot!
Als atomen zo erg in elkaar worden gedrukt, dat er geen ruimte meer tussen de kern en het bolletje zit, dan gaan er heel veel in een kleine ruimte.
Het wordt dan wel zwaar bij elkaar.
Als een heel zware ster aan het eind van haar leven ontploft, blijft er een heel zware kern over. Een theelepeltje van zo'n bol zou net zoveel wegen als het Paleis op de Dam in Amsterdam.
Zo'n zware bol trekt alles aan. Ook het licht.
Daarom zie je zo'n bol niet. We noemen het daarom een Zwart Gat.
