Hoe vliegt een raket?
Een vliegtuig vliegt doordat een motor hem door de lucht stuwt
of trekt. Die motor gebruikt brandstof. Een motor heeft ook lucht
nodig, of beter gezegd, de zuurstof in de lucht. Misschien weet
je wel dat de lucht voor ongeveer een vijfde deel uit zuurstof
bestaat en voor vier vijfden uit stikstof (en nog een heel klein
beetje andere gassen).
Voor een vliegtuig is dat geen probleem, want dat vliegt door de
lucht. De vleugels van het vliegtuig werken alleen maar in de
lucht. Dat komt dus mooi uit.
Een raket vliegt ook wel door de lucht, maar dan is maar een
klein poosje. Na ongeveer een minuut is hij al zo hoog, dat er
bijna gaan lucht meer is. Een raket moet dus zijn zuurstof
meenemen. Je hebt vast wel eens de grote bruine tank gezien
waarop de Space Shuttle is bevestigd. Daarin zit zuurstof. Maar
ook de brandstof die de Space Shuttle nodig heeft zit in die
tank.
De brandstof die de Space Shuttle gebruikt is
waterstof. Waterstof is een gas, dat heel erg graag wil branden.
Misschien heb je ooit wel eens dat stukje film gezien van de
Zeppelin (zo'n sigaarvormige ballon) die in brand vloog. Daar zat
dus waterstofgas in.
In plaats van waterstof wordt ook nog wel kerosine (petroleum)
gebruikt. De Amerikanen gebruikten dat bijvoorbeeld in de grote
Saturnus V maanraket en de Russen gebruiken het nog vaak in hun
raketten.
De waterstof en zuurstof die in een raket worden meegenomen zijn
niet gasvormig. De tanks zouden anders heel groot moeten zijn.
In speciale fabrieken worden de zuurstof en waterstof heel erg
koud gemaakt. Zo koud, dat ze vloeibaar worden. De vloeistof is
honderden malen 'kleiner' dan het gas.
Vuurpijlen
De Space Shuttle heeft ook nog motoren die anders werken. Ik
bedoel de motoren die aan beide kanten van de grote bruine tank
zitten. Daarin zit vaste brandstof. Die motoren lijken heel veel
op vuurpijlen.
De brandstof die in deze raketten zit, lijkt op een soort rubber.
De brandstof en de zuurstof zitten er al in, als het ware.
Nu is een vuurpijl in een seconde uitgebrand, maar de raketten
met vaste brandstof die de Space Shuttle gebruikt, werken maar
liefst twee minuten. Als zo'n vaste brandstofraket nog niet is
gebruikt, dan bestaat de brandstof uit grote plakken met een gat
in het midden. Dat gat is nodig, omdat de brandstof daar begint
te verbranden.
Deze motor wordt gestart door een klein raketje, dat boven in de
grote raket zit. Dit jaagt een geweldige vuurstraal door de
opening in het midden van de raket. Hierdoor wordt de motor
ontstoken. De brandstof begint dan van het midden naar buiten te
branden. Na twee minuten is alle brandstof op en blijft er alleen
een metalen koker over.
Zo vliegt hij
Nu moeten we toch eens bekijken hoe de motor eigenlijk een raket
kan voortbewegen. Of je nu vloeibare brandstoffen gebruikt of
vaste, in beide gevallen krijg je heel veel heet gas. Dat gas
drukt in de motor. Er is maar een plek waar het uit kan, en dat
is de opening van de raketmotor. Omdat het gas daar kan
ontsnappen duwt de motor als het ware zichzelf vooruit.
Je kunt dit gemakkelijk zelf controleren door een ballon op te
blazen en hem dan los te laten. De ballon vliegt door de kamer om
dat het gas (de lucht in dit geval) hem voortduwt.
Een raket moet ook snel gaan. Daarom zit er een vernauwing in de
raketmotor (bekijk de figuur maar eens goed). Het gas moet door
een nauwere opening en gaat daardoor sneller stromen. Ook deze
proef kun je gemakkelijk doen. Neem maar eens een tuinslang en
laat er water door stromen. Dat gaat waarschijlijk met een niet
zo'n krachtige straal. Knijp nu eens in het uiteinde van de slang
en je zult zien dat de straal dunner wordt, maar dat hij wel
verder kan spuiten.
Waar je raket moet vliegen is geen lucht. Je kunt dus niet als
bij een vliegtuig met kleppen op de vleugels sturen. Een raket
heeft trouwens geen vleugels.
Dus heeft men wat anders bedacht. In veel gevallen kunnen de
motoren een beetje bewegen. Links, rechts, naar voren en naar
achteren. Op die manier is de raket heel goed te sturen. Soms
gebruikt men ook kleine raketmotoren aan de zijkanten van de
raket die met straaltjes gas de raket in de goede positie houden.
Een raketmotor is zo sterk dat de hele raket omhoog
geduwd wordt. De technici willen er dan ook wel voor zorgen, dat
die raket zo licht mogelijk is. Er worden heel lichte materialen
gebruikt, die tegelijkertijd heel sterk moeten zijn. Heel vaak
worden metalen zoals titanium gebruikt. Dat is heel duur.
Testen
Alles moet ook getest zijn voordat het de ruimte in gaat. Dus de
motoren moeten proefdraaien, de apparatuur aan boord moet getest
worden in een tank waar geen lucht is. Ook laat men alles trillen
om de toestand aan boord van de raket na te bootsen.
Er mag niets stuk gaan, want dooréén onderdeeltje kan de hele
lancering van een raket mislukken.
Het bouwen van de raket zelf lijkt veel op het bouwen van een
vliegtuig, want daar bouwen ze eigenlijk ook kokers van lichte,
sterke materialen. Vaak heeft de luchtvaarindustrie dan ook te
maken met de bouw van raketten.
Al met al zijn er heel veel mensen betrokken bij de bouw van een
raket en je begrijpt dan ook wel, dat ze heel duur zijn. Een
grote raket kost al gauw zo'n 300 tot 400 miljoen gulden. Daarbij
is de lancering inbegrepen.
Zonde van het geld, want na zo'n tien minuten is er niets meer
van de raket over. Alle delen die laag genoeg zijn vallen terug
in de atmosfeer en verbranden daar. Andere delen blijven soms
voor eeuwig in de ruimte zweven. Maar ja, een raket is de enige
manier om een satelliet in de ruimte te brengen.
De Space Shuttle
De Amerikanen vonden het ook zonde van zo'n raket en gingen na de
maanvluchten over een raket denken, die je opnieuw kunt
gebruiken. Dat werd uiteindelijk de Space Shuttle. Het enige dat
daarvan verloren gaat is de grote brandstoftank. De raketmotoren
met vaste brandstof vallen aan parachutes naar beneden als ze
uitgewerkt zijn.
De Shuttle zelf is steeds weer opnieuw te gebruiken.
Toch is een vlucht met een Space Shuttle veel duurder dan met een
gewone raket. Dat viel dus erg tegen. Men is nu bezig met plannen
voor een nieuw soort Space Shuttle, die op den duur wel heel
voordelig moet kunnen werken.
Het voordeel van de Space Shuttle is, dat hij heel veel vracht
kan meenemen en als het moet wel 9 astronauten.
Hoe betrouwbaar is een raket?
Van alle Space Shuttle vluchten die er op dit moment zijn
gelanceerd, zijn er twee mislukt. Dat waren de Challenger, in januari 1986 en de
Columbia op 16 januari 2003. Voor een raket is dit een heel goede score. Voor de mensen
die aan boord waren, was het een regelrechte ramp.
De beste 'gewone' raket is de Amerikaanse Delta raket. Van de
honderd vluchten gaan er gemiddeld twee fout. Dat is heel goed
voor een raket. Ook de Russen hebben goede raketten die dit
gemiddelde halen. Als vervoermiddel voor mensen is het echter een gevaarlijk
apparaat. Je hebt dus op dit ogenblik als astronaut een kans van 1 op 50 om een
Space Shuttlevlucht niet te overleven...
(c) 1996 - 2005